“Ik heb nu de erkenning dat ik het kan”

Chantal Kool-Winkelman is jeugdzorgwerker C bij Kenter Jeugdhulp. Ze volgde de EVC-procedure Vakbekwame HBO Jeugd- en Gezinsprofessional (SKJ Registratie) om deze functie te mogen uitvoeren. Waarom heeft ze hiervoor gekozen? En hoe is het haar bevallen? Chantal vertelt. “Ik ben zo blij dat ik weer terug ben in de jeugdzorg.”

Veranderende regels

Chantal werkt al een hele tijd in de jeugdzorg. “Voor de Jeugdwet in 2015 had ik een droombaan bij jeugdzorgorganisatie Lijn5. Ik had het hartstikke naar mijn zin en het ging heel goed. Maar door de transitie in de jeugdzorg moest je SKJ-geregistreerd zijn om dit werk te doen.” Hiervoor had je een HBO-diploma nodig, en dat had Chantal niet. “Dus mocht ik mijn functie niet meer uitoefenen. Ik kon toen kiezen: verder in een soort stagiairefunctie, of een andere baan zoeken.”

Ze koos voor een andere baan binnen de zorg. “In 4 jaar tijd heb ik bij 3 verschillende werkgevers gewerkt. Maar ik was doodongelukkig, want mijn hart lag bij de jeugdzorg. Na een paar jaar heb ik gesolliciteerd bij Kenter Jeugdhulp, ook al wist ik dat ik eigenlijk niet bevoegd was om te doen wat ik wilde. Hier kon ik aan de slag als Jeugdzorgwerker D,” vertelt ze.

“Dat betekende dat ik alle taken mocht uitvoeren, maar zonder eindverantwoordelijkheid en onder toezicht van een Jeugdzorgwerker C. Dat kon omdat ik in mijn vorige banen op HBO-niveau gewerkt hebt. Bij Kenter zeiden ze: als je in een half jaar een EVC-traject afrondt waarmee je je kunt registreren in het SKJ, kun je daarna bij ons beginnen als Jeugdzorgwerker C – dan mocht ik dus zelfstandig mijn werk uitvoeren. En dat is gelukt.”

Beginnen met de EVC-procedure

In de EVC-procedure kon Chantal objectief laten zien wat ze weet en kan, zodat ze recht had op registratie als Jeugd- en gezinsprofessional bij SKJ. Kende ze deze mogelijkheid al? “Ik wist dat het bestond, omdat ik al langer terug wilde naar jeugdzorg. Toen ik wegging bij Lijn5 heb ik net achter het net gevist: een maand nadat ik weg was, begonnen ze met EVC-procedures. Daar baalde ik flink van.”

Toch duurde het nog een paar jaar voordat ze de stap waagde. “Kenter maakte het nu heel erg laagdrempelig door te zeggen: als je het doet, kun je over een half jaar weer zelfstandig werken als jeugdzorgwerker C. Zij hadden een aantal medewerkers die een EVC-traject hadden gedaan bij een andere aanbieder. Maar wat ik las op hun website sprak me niet echt aan. Toen heb ik EVC Centrum Nederland gebeld. Het contact aan de telefoon was heel prettig, dat heeft me over de streep getrokken. Ik had er een goed gevoel bij. Ik had een heel fijn aanspreekpunt dat al mijn vragen heeft beantwoord en me brochures heeft toegestuurd.”

‘Ik weet wat ik doe en waarom’

Ondanks dat Chantal een druk leven had met twee jonge kinderen, twijfelde ze geen moment: ze ging het doen. “Ik wilde weer werken in de jeugdzorg, en ik zag een hele HBO-opleiding volgen niet zitten.” Nadat ze had bepaald dat ze het traject ging volgen bij EVC Centrum Nederland, begon ze met het invullen van de vragenlijsten. “De stellingen over mijn werk en hoe ik dingen aanpak, die had ik al snel beantwoord. Ik weet heel goed wat ik doe en waarom ik het doe. Ik vond dat ook leuk om in te vullen, ik kon hier gewoon over mijn werk praten.” 

Een grotere uitdaging was het verzamelen van bewijsstukken die nodig zijn om te laten zien dat je iets gedaan hebt. “Alle bewijsstukken rondkrijgen vond ik een hele klus. Ik heb heel veel moeten puzzelen. Hierbij had ik veel contact met mijn portfoliobegeleider en met collega’s die al eens een EVC-traject hadden gedaan.”

Ze legt uit: “Ik ben de afgelopen jaren vaak van baan gewisseld, dus ik heb bij verschillende bedrijven relevante ervaring op gedaan. Maar mijn teamleider van mijn laatste baan zat in de ziektewet, dus die kon niets tekenen. Een andere teamleider kon wel veel dingen goedkeuren, maar die had niet alles van mij gezien. En nu was dat bedrijf ook nog van rapportagesysteem veranderd, dus ik had veel pech. Maar uiteindelijk konden in samenspraak met mijn nieuwe werkgever toch nog documenten goedgekeurd worden heb ik op het nippertje alles op tijd in kunnen leveren. Bovendien was de werkervaring die ik opdeed bij Kenter ook weer relevant voor mijn EVC traject.”

Het assessment

Chantal was best streng voor haarzelf bij het invullen van haar portfolio. “Ik dacht best vaak: hier en hier heb ik niet zoveel ervaring mee.” Toen haar kennis en kunde werd getoetst tijdens het assessment, bleek dat dat niet helemaal klopte. “De assessoren zeiden dat ze me op basis van hoe ik mijn portfolio had ingevuld hadden moeten laten zakken, maar uit het gesprek bleek dat ik al die dingen wél gewoon wist en dat ik ruimschoots gekwalificeerd was. Mijn portfolio is toen weer opengezet, zodat ik wat antwoorden over mijn eigen ervaring kon aanpassen.” Haar Ervaringscertificaat stond uiteindelijk vol met lovende woorden over haar deskundigheid. “Dat was heel leuk.”

Erkenning voor wat je kan

Heeft ze nog tips voor mensen die twijfelen of een EVC-procedure wat voor hen is? “Als je genoeg ervaring hebt, zeg ik: doen. Zeker als je niet heel schools ingesteld bent, is dit een goede optie.” Een andere tip: “Ga niet zelf in je eentje ploeteren met alle bewijsstukken, gebruik de hulp die geboden wordt vanuit EVC Centrum Nederland. Die is heel goed, de mensen daar denken echt met je mee.”

Wat heeft de EVC-procedure haar nou uiteindelijk opgeleverd? “Erkenning, en daar ben ik heel blij mee,” stelt Chantal. “Ik was namelijk echt verbolgen over dat ik mijn werk niet meer mocht doen. Mijn leidinggevende van Lijn5 had gezegd: ‘Als ik een toverstokje had, zou ik je zo houden, want je kunt het gewoon en bent goed in je werk.’ Maar het mocht niet meer. Nu heb ik de erkenning dat ik het kan – en natuurlijk de mogelijkheid om in deze functie te werken. Ik heb weer een hele leuke baan, ik ben zo blij dat ik weer terug ben in de jeugdzorg. En hoe het is gegaan is ook fijn: liever zo dan 3 jaar HBO.”